Milla van der Weele
Milla van der Weele was twee jaar toen artsen ontdekten dat ze doof is. Ze heeft nu een gehoorimplantaat en leeft haar droomleven. ‘Hiermee hoor ik niet perfect, maar wel heel veel!’
Ik bleek niks te kunnen horen
‘Mijn ouders merkten dat ik niet normaal op dingen reageerde toen ik klein was. Ook kon ik niet goed praten. Na veel onderzoeken werd duidelijk waarom: ik bleek niks te kunnen horen. Gelukkig kwam ik in aanmerking voor een gehoorimplantaat. Dit is een klein apparaatje dat vastzit aan mijn hoofd achter mijn oor. Ik ben hier zo blij mee, want nu kan ik weer wat horen. Zonder mijn implantaat is het net alsof ik niet op de wereld ben.’
Alleen maar mooie reacties
‘Ondanks het implantaat ben ik nog steeds slechthorend. Het kost mij veel energie om gesprekken te voeren in een ruimte met veel mensen. Ik moet me dan goed focussen. Vroeger startte ik daarom nooit als eerste een gesprek. Sinds een aantal jaar durf ik dit wel. Het helpt dat ik ouder en zelfverzekerder ben geworden en open over mijn gehoor-probleem. Hier krijg ik alleen maar mooie reacties op. Ik ben wie ik ben en het maakt mij niet uit wat een ander over mij denkt. Ik ben niet anders dan anderen. Ik heb fijne vrienden en familie om mij heen en in Goes kan ik alles doen waar ik gelukkig van word. Ook haal ik veel plezier uit mijn werk als productfotograaf. Ik ben echt trots op wat ik heb en doe.’
Ik denk liever positief
‘Natuurlijk ben ik benieuwd hoe het is om normaal te horen en loop ik soms tegen mijn gehoorprobleem aan. Maar ik denk liever positief. Dit hoort bij mij en maakt mij bijzonder. Ik kijk naar wat ik wél kan en niet naar wat ik niet kan. Ik ben juist blij en dankbaar dat ik alsnog iets mag horen.’
